در جستجوی حقیقت

در جستجوی حقیقت 

ای کاش انسانها همه مسایل را از دیدگاه واقع می نگریستند وهرگز معتقدات خویش را بر مبنای تعصب وتقلید کورکورانه یا متابعت از شهوات نفسانی قرار نمیدادند ای کاش همیشه پس از شناخت واقع و طریقی بسوی هدایت باشد اما اینکه بگوییم : آباء واجداد ما چنین کردند پس ما هم باید دنباله رو آنان باشیم و راهشان را ادامه دهیم چنین طرز تفکری نه با عقل و نه با منطق صحیح سازگار است.

بدیهی است که یگانه دین مورد قبول خالق یکتا، همانا اسلام است ودر این راستا هر کس برای خویش دینی غیر از اسلام اختیار کند هرگز مورد قبول باری تعالی نخواهد بود.همان گونه که خداوند متعال به این مطلب در قرآن کریم اشاره فرموده است: ( اِنَّ الدینَ عِندَ الاسلام) سوره ی آل عمران ، آیه 19 �-

� ( ومن یبتغ غیر الاسلام دینآ فلن یُقبَل منه)سوره ی آل عمران ، آیه 85

غرض از ذکر این مقدمه آنست که چگونه میتوان به وسیله عقل ومنطق صحیح ، راه هدایت از ضلالت را تشخیص دهیم.

همه میدانیم که بیش از یک میلیارد ونیم مسلمانان جهان به دو فرقه اساسی شیعه وسنی تقسیم شده اند ، که هر یک از دو فرقه هم ، به فرقه های مختلف دیگر منشعب گردیده اند.

اما آنچه که غیر قابل انکار است ، این است که فقط یک فرقه اهل نجات میباشد ، کما اینکه در روایت آمده است که پیامبر (ص) فرموده :� بعد از من امتم به (73) فرقه تقسیم میشوند که فقط یک فرقه از آنان اهل نجات است�

اکنون سوال اینست که : کدام فرقه ، اهل نجات است؟

تمامی سعی ما در این مختصر این است که با استناد به اقوال هر دو فرقه ، مسله را مطرح نموده وبدور از هر گونه تعصبی با هم به قضاوت بنشینیم .

قبل از هر چیز ذکر این نکته لازم است که هر مسلمان ، گرچه در پاره ایی از اعتقادات با هم اختلاف دارند، لکن در بعضی از اعتقادات همانند : توحید ونبوت ومعاد هم عقیده هستند وتمامی مسلمانان زیر پرچم اسلام بسر میبرند ، وهمه امت واحده را تشکیل می دهند.

با این حال ذکر بعضی وقایع تاریخی مربوط به مسلمانان ، که موجب بیداری جهان اسلام و ارشاد مردم به سوی حق میباشد ، می تواند سبب همبستگی و قدرت روز افزون مسلمین گردد، زیرا وقتی مسلمانان جهان بدانند که دستورات دینی را باید از چه منبعی اخذ کنند و چه کسانی شایستگی پیروی دارند ،دیگر هیچگاه چون جهان امروز سر درگم وحیران نخواهند بود.

آری ذکر وقایع مستند تاریخی بدور از هر گونه تعصب ، می تواند پیروان اَیِمّه اطهار (ع) را در اعتقاد خویش را سختر نموده و پیروان دیگر مذاهب را ، بیدار و نسبت به حقایق آگاه سازد.

با در نظر گرفتن مطالب فوق ، حال این سوال مطرح میشود که آیا میتوان در مسایل دین ومذهب پیرو کسانی شد که خداوند آنها را در فردای قیامت عذاب مینماید؟

مسلم جواب این است که پیروی از اینگونه اشخاص و حرکت در مسیر آنها همانا حرکت در طریق باطل می باشد چرا که پیروی از آنها عذاب الهی را در بر خواهد داشت.

خدای سبحان در قرآن مجید در آیه 57 از سوره احزاب می فرماید:

� اِنَّ الَّذینَ یُوذونَ اللّهَ و رسولَه لَعَنَهُمُ اللّه فی الدُنیا والآخرِة واعدَّ لهُم عَذابآ مُهینآ�

یعنی: آنانکه خدا و رسولش را- به عصیان ومخالفت � آزار واذیت میکنند ، خدا آنها را در دنیا وآخرت لعن کرده (واز رحمت خود دور نموده) برای آنان عذابی توآم با ذلت وخواری مهیا ساخته است.

اکنون با در نظر گرفتن آیه شریفه به روایتی که در اکثر مصادر اهل سنت موجود است اشاره کنیم:

در صحیح مسلم:ج4/ص1903، حدیث 94، چاپ مصر وهمچنین ینابیع المودّة ص171 چاپ استانبول و کنزالعمّال ج 12 ص111، حدیث 34241 چاپ بیروت و دهها کتب دیگر از اهل سنت آمده است که پیغمبر اسلامی می فرماید:

�اِنَّما فاطِمَة بَضعة مّنی یوذینی ما آذاها ویسّرنی ما اسرّها�

یعنی : به درستی که فاطمه ، پاره تن من است ، هر کس او را اذیت و آزار دهد مرا اذیت و آزار داده است وهر کس او را خوشحال نماید ، مرا خوشحال کرده است.

حال با توجه به آیه فوق و این روایت متواتر ، نتیجه میگیریم کسی که زهرای اطهر �سلام الله علیها- را اذیت و آزار داده واگر کسی پیامبر (ص) را اذیت نماید، بنابر نصّ صریح آیه شریفه ، مورد لعن خدا گرفته ، عذاب الهی شامل حالش می شود.

اکنون تاریخ را ورق بزنیم تا ببینیم چه کسانی حضرت زهراء � سلام الله علیها � را آزار و اذیت داده اند؟

شهرستانی که خود از علماء بزرگ اهل سنت است در کتاب ملل ونحل ج1 صفحه 757 با استناد به مدارک دقیق تاریخی می نویسد:

� انَّ عمر ضرب بطن فاطمه یوم البیعة ، حّتی القت الجنین مِن بطنها، وکان عمر یصیح: احرقو دارها بَمن فیها ، وماکان بی الدار غیر علیّ وفاطمة والحسن والحسین....�

یعنی:� عمر در روز بیعت چنان ضربه ای بر پهلوی فاطمه وارد نمود که منجر به سقط فرزند او گردید و در آن روز عمر فریاد می زد : آتش بزنید خانه را با هر کس که در آن است و در خانه نبود جز علی وفاطمه وحسن وحسین.�

وهمچنین ابن حجر که از متعصبین علمای اهل سنت است در لسان المیزان ج1 ص 268 چاپ حیدر آباد می گوید:

� انَّ عمر رفس فاطمة حّتی اسقطت بمحسن�

یعنی : عمر چنان ضربه ای به زهرا زد که محسن او سقط نمود.

که این دو حدیث ودهها حدیث دیگر به این مضمون در کتب اهل سنت تمامآ وقوع این فاجعه هولناک تاریخی را تایید می کنند.

آیا فاجعه وجنایت مسلم الوقوع آتش زدن درب خانه و شکستن پهلو وسقط جنین از بدترین انواع اذیت وآزار نسبت به دخت پیامبر نبود؟

آیا این حرکت موجب ناخشنودی خالق متعال و پیامبر عظیم الشان نبود؟

و آیا مرتکب این عمل مورد لعن خدا وعذا الهی قرار نمی گیرد ؟

در اینجا برای رفع این شبهه که عمر بن الخطاب پس از این حرکت ناپسند موجبات رضایت زهراء � سلام الله علیها � را فراهم نمود به روایتی که ابن قتیبه از علماء بزرگ عامه در کتاب خود الامامة والسیاسة صفحه 12 چاپ قاهره ، این مقطع حساس تاریخی را نقل نموده اشاره میکنیم:

پس از آن جنایت بزرگ تاریخ بشریت هنگامی که حضرتش در بستر بیماری بسر می برد ، ابوبکر و عمر به گمان جلب رضایت حضرت زهراء به خانه امیر المومنین علی (ع) روانه شدند چون آن حضرت از وجود آن دو در کنار بستر خود آگاه شدند با صدای بلند فرمودند:

� یا ابة یا رسول الله ، ماذا لقینا بعدک من ابن الخطّاب و ابن ابی قحافة�

یعنی : پدر جان ، رسول الله : بعد از تو از دست پسر خطاب و پسر ابی قحافه چه ها که ندیدم.

سپس حضرت فاطمه � سلام الله علیها- خطاب به آن دو نفر فرمود:

�ارایتُکما ان حدَّثتکما حدیثآ عن رسول الله (ص) تعرفانه وتفعلان به؟ قالا:نعم .فقالت: نشدتکما الله الم تسمعا رسول الله (ص) یقول: رضی فاطمة مِن رضای ، وسخط فاطمة من سخطی ، فمن احبّ فاطمة ابتنی فقد احبّنی ، و مَن ارضی فاطمة فقد ارضانی ، ومن اسخط فاطمة فقد اسخطنی؟ قالا: نعم سمعناه من رسول الله (ص) قالت: فانی اُشهدالله وملایکته انَّکما اسخطتمانی و ما ارضیتمانی ، ولیِن لقیتُ النبی لأشکو نُّکما إلیه�

یعنی: اگر حدیثی از رسول خدا به نشان دهم که آن را می شناسید ، آیا مرا تصدیق می کنید؟

آن دو گفتند: بله.

آن حضرت فرمود : شما را به خدا قسم ، آیا نشنیدید که رسول خدا (ص) فرمودند:� رضایت فاطمه رضایت من است، وغضب فاطمه غضب من است ، هرکس دخترم فاطمه را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر کسی که فاطمه را راضی کند مرا راضی کرده و کسی که فاطمه را به غضب آورد مرا به غضب آورده.�؟!

آن دو نفر گفتند : بله این حدیث را از پیامبر (ص) شنیده ایم.

آنگاه فاطمه � علیهما السلام � فرمود: پس خدا وملایکه را شاهد میگیرم که شما دو نفر مرا به غضب آوردید واذیت نمودید و مرا راضی ننمودید ، هر گاه پدرم رسول خدا را ملاقات کنم ، شکایت ظلمهای شما را به او خواهم نمود....�

اکنون با توجه به این مصادر تاریخی که از کتب اهل سنت نقل گردید، به این نتیجه  رسیدیم که حضرت زهرا- علیهما السلام � از آن دو راضی نبودند و آنها حضرتش را اذیت کردند.

و پیامبر (ص) فرمود:هر کس دخترم را اذیت کند ، مورد لعنت خدا وعذاب الهی قرار میگیرد�.

در این صورت چگونه میتوان آنها را خلیفه رسول خدا دانست ؟!!

آری جانشین واقعی پیامبر  (ص) به امر پروردگار متعال ، مولی الموحّدین امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه الصلاة والسلام است ف که حضرت رسول اکرم (ص) حضرتش را در روز غدیر خم به امامت و جانشینی خود تعیین فرموده و با ولایت وی ، دین تکمیل گردید.

پس اگر از روز اوّل ، مسلمانان در خط اهل بیت رسول اکرم (ص) گام بر میداشتند و به وصیت پیامبر اسلام عمل می نمودند ، مسلّم روزگاری بهتر از امروز را دارا بودند ، چنانکه پیامبر فرمود:

� إنّی تارک فیکم الثّقلین کتاب الله عزّوجلّ وعترتی أهلِ بیتی ، ألا وهما الخلیفتان مِن بعدی ولن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض�.

یعنی: ای مردم ! من از میان شما می روم و دوشی ء گرانبها یعنی کتاب خدا و عترت خود را نزد شما به امانت می گذارم و این دو خلیفه بعد از من هستند و هیچگاه این دو از هم جدا نمی شوند تا اینکه در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند� . از مسند احمد بن حنبل :ج5، ص 182و189 .